غزل مناجاتی اول مجلس، مدح و مرثیۀ سیدالشهدا علیه‌السلام
تا بفـهماند به من طعـم محبت را حسین در دلـم انداخـته شوق زیارت را حسین هر قَدَر که با گنه گشتم جدا از رحمتش از قضا تغییر خواهد داد قسمت را حسین هرکه آمد تحت قبه مستجاب الدعوه شد زیر دین‌ِ خویش بُرده استجابت را حسین ان لقتل الحسین...؛ آتش به پا شد در دلم لحظه‌ای هم کم نکرده این حرارت را حسین آب اگر از دشمنانش خواسته، کرده تمام بر تمام دشمنانِ خویش حجّت را حسین دست و پا می‌زد اگر در خون میان قتلگاه دست و پا می‌کرد اسباب شفاعت را حسین عده‌ای شمشیر و نیزه، عده‌ای سنگ و عصا بر تن خود داشت انواع جراحت را حسین زخم‌های او زیاد و اشک‌های ما کم است می‌پذیرد باز از ما این بضاعت را حسین |